Het idee voor deze graphic novel ontstond tijdens de eerste chemokuur. Door uitdroging was Judith opgenomen in het ziekenhuis. Toen haar broer Herman op bezoek kwam, vertelde zij hem over de ‘grote visite’ van die ochtend. Als patiënt een grote groep artsen aan je bed hebben, is heel wat anders dan als collega met artsen aan een vergadertafel zitten. 'Ik voelde me heel klein en kwetsbaar met die witte muur aan jassen om me heen.’
Herman, ontwerper van beroep, pakte zijn schetsboek erbij en maakte een tekening van deze en andere anekdotes. In de weken die volgden liet Judith deze tekeningen geregeld zien aan ziekenhuiscollega’s. De beelden zorgden voor veel herkenning en verwondering. Het bleek dat collega’s na het zien van de illustraties zich beter konden verplaatsen in de belevingswereld van een patiënt.
Voor zover de chemokuur het toestond, zijn Judith en Herman tijdens het traject verder gegaan met het verbeelden van haar ervaringen. Deze zijn gebundeld in het boek De witte muur om ook anderen een inkijkje te kunnen geven in de wereld van een patiënt.
Judith Weeda (1990) studeerde Biomedische Wetenschappen en heeft zich gespecialiseerd in de organisatorische kant van de zorg. Ze werkt in het Amsterdam UMC als projectleider en houdt zich veel bezig met het thema patiëntparticipatie. Haar interesse hiervoor is verder toegenomen toen ze zelf lymfeklierkanker kreeg en patiënt werd. Hierdoor leerde ze het ziekenhuis vanuit verschillende perspectieven kennen.
Meer over de graphic novel De witte muur
Een deel van de opbrengst van het boek gaat naar onderzoek van het Cancer Center Amsterdam, Amsterdam UMC.
